De appel … de vrucht van de liefde
Sinds mensenheugenis heeft de appel een vaste plaats in de mythologie van de mensheid. Meestal was hij gewijd aan de godinnen van liefde, erotiek, vruchtbaarheid en onsterfelijkheid. Het toewerpen van een appel was altijd een teken van genegenheid.
In Bulgarije is er een ongebruikelijke manier om een huwelijksaanzoek te doen. Een jonge man moet gewoon een appel naar zijn geliefde gooien.
Het overhandigen van een appel was dus een teken van liefde. Het samen een appel eten was een teken van verbondenheid.
Bij trouwerijen had de appel bij vele volkeren de functie van vruchtbaarheidssymbool. De rijkdom aan pitten gaf informatie over de vruchtbaarheid van het stel. Bij de oude Grieken moest een bruidspaar bij het sluiten van het huwelijk appels eten om hun vruchtbaarheid te stimuleren.
In Zwitserland schilden de begeleiders van de bruid een appel en vormden van de schil figuren. Hieruit werd de toekomst van het bruidspaar voorspeld.
Ook begon de Trojaanse oorlog door een appel. Nadat de schikgodinnen een gouden appel met daarop de tekst ‘voor de schoonste’ naar binnen wierpen tijdens een godenmaal, kregen drie Griekse godinnen onmiddellijk ruzie over wie de schoonste was. Na een pittige wedstrijd won Aphrodite, de godin van de liefde. Een culinaire verwijzing hiernaar zijn de Pommes d’amour, oftewel ‘Liefdesappels’. Het zijn appels op een stokje die voorzien zijn van een uitdagend rood karamellaagje.
Zelf proberen als jullie terug thuis zijn? Hieronder vind je het recept! En vergeet niet af en toe eens een appel naar elkaar te werpen om te zeggen hoe graag je elkaar ziet. 💞